پرتوی ازنورشماره6

بسم الله الرحمن الرحیم

دوستان گرامی طاعات وعباداتتون قبول باشه. این روزها بخصوص نزدیک افطار　وقت خوبی برای دعا کردن و البته دعا کردن برای همه میباشد. از امام باید آموخت که وقتی دعا میفرمودند به یک گروه خاص دعا نمیکردند. میفرمودند: اللَّهُمَّ أَغْنِ کُلَّ فَقِیرٍ یعنی :خدایا

همه ی فقیرها رو،بی نیازوغنی کن. اللَّهُمَّ اشْفِ کُلَّ مَرِیضٍ یعنی :خدایاهمه ی مریض هاروشفابده. دعا باید دعای عمومی باشد وباید خدا رو شکر کنیم که خدا بر ما منت گذاشت که این ایام مبارک را درک کنیم و مفتخر شویم به این که در مهمانی خداوند شرکت کنیم.

شاید دیده باشید که گاهی که قلب می‌ایستد پزشک می‌ آید یکی دو دفعه محکم روی قلب می‌زند به انسان شوک وارد می‌کند تا بلکه قلب راه بیفتد، همینطور که قلب انسان گاهی می‌ایستد ونیاز به شوک دارد گاهی ممکن است روح انسان نیز به خواب رود، غافل بشود که لازم است شوک ببیند و خداوند برای اینکه ما غافل نشویم، گاهی شوک می‌ دهد مثلاً از بس که این طرف و آن طرف نگاه می‌کنیم یک مرتبه شانه مان را می‌گیرد، رو به قبله می چرخاند، این که رو به قبله می‌چرخاند یک شکی به ما می‌دهد. جسم انسان را رو به قبله می‌گرداند تا بلکه روحش نیزبه خدا توجه کند. بعدمی‌گوید خم شو. قدری تکانی به ما می‌دهد تاشاید روحمان نیزتکان بخورد.ببینید، شما گاهی وقتها یک کسی را می‌بینیدکه چندان توجهی به شما نمیکند و می‌خواهیدبااو رابطه برقرار کنید . دستتان را به منظور دست دادن دراز میکنیدیعنی دستتان را به دستش نزدیک می‌کنید تا بلکه دلش به دل شما نزدیک شود، اما متوجه میشوی که بازهم توجهی ندارد، بعد همینطور که دستش توی دست شما است، قدری دستش را فشار می‌دهید، تا بلکه روحش به روح شما نزدیک شود. خدا مدام می‌خواهد ما رو به خودش نزدیک کند. اول جسم مارا　　رو به قبله می‌گرداند یک تکانی به ما می‌دهدبعدمیبیند فایده نداره،انگار خیلی غافل هستیم، می‌گوید: خم شو «سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ» نه نشد بلند شو و بلندترین نقطه بدن، پیشانی را، بساوان به خاک «سُبْحَانَ رَبِّیَ الْأَعْلَى وَ بِحَمْدِهِ» نشد بلند شو دوباره، نشد یکبار دیگر، مدام به ما شوک می‌ دهد. تمام این اعمال برای این است که این دل غافل انسان اندکی بیدار شود. در آخر هم می فرماید فایده ندارد این با این آبها چرکش ازبین نمیرود، این را باید برد توی حمام آب داغ و باید سی روز گرسنگی و تشنگی را تحمل کند. سی روز گرسنگی می‌دهد بعد هم می‌گوید قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «وَ اذْکُرُوا بِجُوعِکُمْ وَ عَطَشِکُمْ فِیهِ جُوعَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ عَطَشَهُ»(عیونأخبارالرضا، ج1، ص295)خوب که گرسنه ماندی اگر یه موقع گرسنه و تشنه‌ات شد یادت بیفتد که در قیامت گرسنگی و تشنگی شدیدی خواهد بود. قدری گرسنگی بچش تا ببینی گرسنه‌ها چه می‌کشند، چون اول می‌گوید انفاق کنید، به فقرا کمک کنید، به محرومین و به مستضعفین کمک کنید. می بیندکه انگار فایده ندارد. بعد می‌گوید خودت هم نخور. اول می‌گوید: آقایون! آقایونی که سوار هستید، ماشین دارید، لطفاً مسافرانی را　　که کنار خیابان در گرما ایستاده اند سوار کنید هر چی می‌گوید سوار کنید می‌بیند کسی اینها را سوار نمی‌کند بعد می‌گوید: آقا! لطفاً خودت هم پیاده شو. خودت هم کنار خیابان بایست .تو هم قدری طعم گرما و انتظار را بچش، تا شاید اندکی مسافرانی را که سوار نمیکردی درک کنی. .وقتی میبیند که ما 11 ماه گرسنگان ونیازمندان را درک نمی کنیم. می فرماید پس سی روز خودت هم گرسنگی بچش تا شاید آن ها را درک کنی.
خلاصه اینکه برنامه‌های الهی همه‌اش برنامه‌های تربیتی است. آن گاه که می فرماید جسمت را رو به کعبه کن بلکه دلت نیز رو به ما شود. آن گاه که می فرماید تعظیم کن(رکوع)، آن گاه که می فرماید سجده کن (پیشانیت را به خاک بمال)، آنگاه که در مکه به حاجیهاامر میکند که کفن بپوش(لباس احرام)آن گاه که می فرماید برو بازدید از اهل قبور(مردگان) قدری فکر کن، ببین دیروز با هم بودیدولی الان زیر خاک است. سال قبل ماه رمضان چه آدمهایی بودند امسال نیستند. شاید سال بعد نیز من و شما هم نباشیم. وآنجا که می‌ فرماید: برو دیدن مریض برای این است که ببینی شخص مریض همسن تو بود، خیلی از تو قویتر هم بود اما الان ضعیف و در بستر خوابیده. ببین عکس‌ قبرها را جوانها بیشتر از پیرها هستند.گرسنگی بچش تا بفهمی گرسنه‌ها چگونه‌اند؟ برو عیادت مریض تا بدانی سلامتی چیست؟ اینها همه هشدار می‌دهد که ما از غفلت بیرون بیاییم. برنامه‌های دینی تمامش برای این است که غفلت نکنیم و لذا قرآن ذکر است «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ» حجر/9 .
اصلاً فلسفه روضه هم همین است. این که می‌گویند برو روضه یعنی برو ببین امام حسین(علیه السلام )در مقابل طاغوت چه جور قطعه قطعه شد ولی به طاغوت (بله)نگفت. تا تو هم یاد بگیری هر قدر هم سختی کشیدی ، بله به طاغوت نگویی...
اینها همه ذکر است، روضه ذکر، مسجد ذکر، قرآن ذکر، همه برای اینکه ما از غفلت بیاییم بیرون.

دوستان امیدوارم که خسته نشده باشیدوازمطلب لذت برده باشید.درپایان بدنیست مطلب روباچندتا دعابه پایان برسونیم:
دعا:
خدایا تو را به آبروی آنها که هدف را فهمیدند و خودشون را به غیر تو نفروختند، و خودشون رو از شکم و شهوت و پول و پست و مقام بیرون کشیدندو با تو گره خوردند. به آبروی آنها توفیق بده ما هدف را گم نکنیم.یک دعای واجب داریم. و آن «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیم»در نماز است. معلوم می‌شود همه‌ی ما در هر لحظه‌ای ممکن است از راه مستقیم منحرف شویم. و لذا روزی ده بار همه‌ی ما باید درنماز«اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیم» بگوییم. پیغمبر ما بیست بار «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیم» می‌گفت. چون نماز شب بر پیغمبر واجب بود. پیداست همه‌ی ما با هر درجه‌ی علمی که هستیم، باید به خدا پناه ببریم.

والسلام علیکم