مدتهاست...

مدتی ست بعد از نمازخواندن هایم چند قدم عقب تر از جانمازم مینشینم

که خدا نماز را برنگرداند، بزند توی سرم!

از همان الله اکبرش هزار و یک جور فکر مختلف توی ذهنم میچرخد تا سلام آخر!

همه ی دل خوشیم هم آیه الکرسی ست که در کتاب های ادعیه نوشته،‌

خواندنش بعد از نماز، موجب قبولی نماز میشود.

و این یعنی اوج بدبختی!

و بدبختی یعنی اینکه نتوانی حتی یک رکعت بدون هیچ شک و فکری غیر از فکر خدا، بخوانی !!!!

با این دو دست سالم، هنوز نتوانسته ام یک قنوت اینچنینی بخوانم ...